14 Ocak 2012 Cumartesi
ÇALIŞAN ANNE OLMAK VEYA OLMAMAK
Bir annenin yavrusunu bırakıp gitmesi ne kadar zor bir şeymiş,eskiden anlamazdım.Ne olacak ki bakıcılar var annane,babane var derdim.Şimdi ise nasıl olur bilemiyorum aslında bir anne ne zaman ve nasıl çocuğunu bırakmalı?
Ben de çalışan bir annenin çocuğuyum,itiraf edeyim annesi evde olan arkadaslarımı hep kıskanmışımdır.En çok okuldan eve gelince aranır anne,yiyecek birseyler,güler yüz...Malesef ben yedi yaşında evde tek başıma kalmaya başlamışım,okuldan gelince önce bişeyler yer sonra evdeki işleri yapar(evi derleyip toplamak gibi)sonra ödevlerimi yapardım.Küçüktüm ama büyüktüm.Açıkcası kızımın benim gibi olmasını istemem ama çalışmakta isterim,işte al sana çıkmaz sokak.
Bu konuda o kadar çok tartışma var ki hangisi doğru bilemiyorum,her çocuğun yapısı farklı,bence bazıları annelerinin olmamasından olumsuz etkilenirken bazıları olumlu etkileniyor.Şimdi örnekleri karşılaştırsam belki bir sonuca varabilirim;
1) Annelerin ikiside ev dışında başka bir yerde çalışmıyorlar,ikisinin de birer oğlu var ve cocuklar aynı yaşta.İki çocuk aynı okula hatta aynı sınıfa gidiyorlar.Çocuklardan birisi anne bağımlısı annesi olmadan yemek yiyemiyor,giyinemiyor bu yüzden servis ile gidip gelemiyor.Diğer çocuk ise her işini kendisi yapıyor ve okulun ilk haftasından beri servis ile gidip geliyor.
2) Annelerin ikisi de haftanın 6günü çalışıyor çocuklara annane ve babane bakıyor.Cocukların ikisi de özgüveni yüksek fakat bir tanesi biraz hırçın okulda,oyun parkında oynarken arkadaşlarıyla pek anlaşamıyor.Diğer çocuk ise daha içine kapanık,sormadan,konusturmaya çalısmadan konuşmuyor,istekleri yok,oyuncaklarıyla kendi kendine oynayan mülayim bir evlat.
Bu örnekler benim yakın çevremde olan çocuklar,öğretmen olmama rağmen okul öncesi cocukların davranışlarına hiç bu açıdan bakmamıştım.Anne olmak bakış açımı çok değiştirdi,son zamanlarda hep nasıl bir evlat yetiştirmek istediğimi düşünür oldum ve çalısmamın da çocuğumun kişilik gelişiminde nasıl bir etki yaratıcagı konusunda kafamda soru işaretleri var karar vermek çok zor...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Bahsettiğin bu ikilemi son 4 ay her gün işte olduğum her saniye yaşıyorum. Handikaptayım iş ev arasında neticede onların geleceği için ama duygusal yanım ağır basıyor ben durumumu 2-3 aya kadar kesinleştiricem bakalım..
YanıtlaSilen doğrusu neyse onu yaşarız umarım hepimiz
Çisemcim ben de çalışan anne çocuğuyum ki bizim çocukluğumuzda çalışan anne sayısı azdı. Ben de hep imrenirdim arkadaşlarıma. Annem ben daha bebekken başlamış çalışmaya ve bakıcıya bırakmak zorunda kalmış. Ben bundan etkilenen çocuklardanım. Sorumluluk sahibi olmak vs konularında mutlaka olumlu etkileri olmuştur ama annemin çalışmasını istemedim ben hiç. Annem de şimdiki aklım olsa çalışmazdım diyor. Ben bu yüzden çocuğumu belli bir yaşa kadar ben büyütmek istiyorum. Annesiyle bol bol zaman geçirsin, ileride bir eksiklik hissetsin istemiyorum.
YanıtlaSil